Η χρεοκοπία της δημαγωγίας

"Kαι τι θα γίνει αν δεν πληρώσουμε?
Τι να το κάνω, το ευρώ αφού δεν το χω?
Να χρεοκοπήσουμε!
Για όλα φταίει το Μνημόνιο."

Αυτά ακούγαμε ως τώρα από πολλούς οργισμένους συμπολίτες μας.
Αυτά ακούγαμε όμως δυστυχώς και από πολλούς δήθεν υπεύθυνους πολιτικούς.

Αυτά έλεγε ο κύριος Σαμαράς στα "Ζάππεια".
Αυτή τη συνταγή ακολούθησε και ο κύριος Τσίπρας για να γίνει πρωθυπουργός, αυτά και ακόμη χειρότερα έλεγε ο κύριος Καμμένος και το ακροδεξιάς κοπής συνοθύλευμα των ΑΝΕΛ.

Σήμερα, το "σκίσιμο" του Μνημονίου έγινε σχήμα λόγου, το ευρώ "φετίχ", η πολιτική κωλοτούμπα βαφτίστηκε "έντιμος(!) συμβιβασμός", η Τρόικα μετονομάστηκε σε "θεσμούς" και άλλαξαν όλα για να μη αλλάξει στην ουσία τίποτα.

Τι κατάλαβαμε λοιπόν?
Τι καταλάβαμε ως πολίτες όταν σιωπήσαμε στην ανατροπή ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού, όταν αρνηθήκαμε με την παθητικότητα μας τον μόνο πραγματικά έντιμο και θεσμικό διακανονισμό μιας κοινωνίας που είναι η Δημοκρατία.

Όταν αρνηθήκαμε το άκουσμα της φωνής του Λαού, των κομμάτων, των συλλογικών φορέων μέσα από ένα Δημοψήφισμα όπου όλοι θα καλούνταν να πάρουν θέση.
Καθαρά και ξάστερα.
Χωρίς ναι μεν, αλλά, χωρίς αστερίσκους, "Ζάππεια" και "go back madame Merkel" στην Ομόνοια που γίνονται γελάκια και φιλοφρονήσεις στις Βρυξέλλες.

Τι καταλάβαμε όταν φέραμε τους τότε "αντιμνημονιακούς" Μπαλτάκους στην εξουσία?
Τι καταλάβαμε όταν μπάζαμε από την πίσω πόρτα στο Κοινοβούλιο τους πολιτικούς επιγόνους των ΝΑΖΙ και των συνεργατών τους?
Τι καταλάβαμε φέρνοντας τώρα τον πολύχρωμο θίασο ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στη διακυβέρνηση μόνο και μόνο για να σκίσει όχι το μνημόνιο μα το "αντι-μνημόνιο" κομμάτι-κομμάτι?

Τίποτα παραπάνω από την πολιτική μας ανωριμότητα, την απουσία Παιδείας και κουλτούρας συμμετοχής.

Κι όμως όλη αυτή την απουσία νηφαλιότητας, περίσκεψης και ανάληψης ευθύνης την πλήρωσε η κοινωνία μας.

Την πλήρωσε σε κοινωνική διαίρεση, σε διχασμό και συνωμοσιολογία.

Την πλήρωσε σε πρόσθετα μέτρα όπως αυτά που μας ζητούν τώρα οι δανειστές, από τις καθυστερήσεις, από την κωλυσιεργία αναγκαίων μεταρρυθμίσεων μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν με δήθεν "τσαμπουκάδες" τα κομματικά ακροατήρια.

Την πλήρωσε, την πληρώνει και θα την πληρώνει στο μέλλον η Νέα Γενιά που θα βλέπει τις κοινωνικές παροχές, τα δικαιώματα της να συρρικνώνονται για να μη θιγούν τα προνόμια των συντεχνιών, της πολιτικής πελατείας του χτες. 

Την πλήρωσε ο λαός μας, σε ακραίες κοινωνικές συμπεριφορές.
Σε ρατσισμό, τρομοκρατία, αναβίωση του νεοναζισμού σε μια χώρα ναυτικών, προσφύγων και μεταναστών.

Την πλήρωσε με το αίμα του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν, και τόσων άλλων ξεχάσμενων και ανώνυμων που είχαν την ατυχία να γεννηθούν φτωχοί, με πετσί πιο σκούρο από το δικό μας.

Παρόλα αυτά, σήμερα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή, τα εθνολαϊκιστικά πυροτεχνήματα που παραπέμπουν σε κρυφούς ή φανερούς οπαδούς της χρεοκοπίας.

Ας χρεοκοπήσουμε λένε...

Μόνο που δεν μας λένε τι σημαίνει αυτό που μας προστάζουν. 

Σημαίνει ότι θα χρεοκοπήσουν οι φτωχοί, η εναπομείνασα μεσαία τάξη και αυτοί που έχουν τα τα λίγα χρήματα τους εδώ γιατί οι πλούσιοι έχουν τις καταθέσεις τους εδώ και καιρό ασφαλισμένες στην Ελβετία ή σε κάποια τράπεζα στα Νησιά Κέυμαν.

Χρεοκοπία σημαίνει, ότι ένας ηλικωμένος δεν θα έχει λεφτά για να πληρώσει τα φάρμακα του, ένας νέος πατέρας δεν θα μπορέσει να αγοράσει φαγητό στο παιδί του, ένας φοιτητής δεν θα μπορεί να πληρώσει τα δίδακτρα για μεταπτυχιακό σε ένα ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και ένας καναλάρχης με χρήματα στο εξωτερικό θα έχει ξεχρεώσει στο ελάχιστο τις οφειλές του σε ένα χρεοκοπημένο Δημόσιο, με ένα χιλιο-υποτιμημένο νόμισμα!

Σ' αυτές τις αντικοινωνικές λογικές ξανακαλούν τώρα παλιοί και νέοι φίλοι της κυβέρνησης, όσοι ονειρεύονται το "Κούγκι" και τον εαυτό τους ως άλλο Σαμουήλ.

Γι' αυτό και οι συγκυβερνώντες που βρίσκονται σήμερα όμηροι των χθεσινών τους εξαγγελιών, της ανέξοδης κι αδιέξοδης ρητορικής που μοίραζε ως χτες χαμόγελα σε όλους, οφείλουν να προσέξουν.
Γιατί δεν υπάρχει τίποτε ηρωϊκό στη συλλογική αποτυχία ενός λαού.

Κι αν υπάρχει κάτι έστω που οφείλει να χρεοκοπήσει σ' αυτή τη χώρα είναι εν τέλει ο λαϊκισμός και ο πελατειασμός, το παλιό που μας κρατά πίσω από τη δημιουργία, από την αναγέννηση μιας κοινωνίας Σύγχρονης, πιο Δίκαιης, πιο Ανθρώπινης που θα διψά για την αλήθεια των μεταρρυθμίσεων, της αλλαγής και της σύγκρουσης με κατεστημένες αντιλήψεις αντί να χορταίνει με τα ψέματα των εύκολων και μαγικών λύσεων.

Είναι η χρεοκοπία της δημαγωγίας.

Η χρεοκοπία των αντιλήψεων που έφεραν τον κύριο Τσίπρα και τον κύριο Καμμένο στην εξουσία...
.